Blog: "De magie van herinneringen..."

De stralend blauwe lucht bevestigdt het mooie weer.
Een heerlijk briesje, zorgt dat het niet te heet wordt.
De rode klaprozen wiegen langzaam van links naar rechts.
De blauwe korenbloemen staan fier rechtop met hun mooie koppie naar het licht.
Het is genieten in dit prachtige landschap.
Aan de horizon zie ik een groepje wielrenners in het herkenbare Tour du ALS tenue gaan.
Kilometervreters, met het hart op de goede plaats, die de laatste trainingsuren maken.


Er loopt me een wandelaar te gemoed.
Als vanzelfsprekend doe ik een stapje opzij.
Ik groet hem: “Bonjour”…
Hij knikt verbaasd en zegt: “Morgen”.
Ik lach om mezelf en stamel zacht: ”Goede morgen”.

Even waarde ik me in een prachtige Frans landschap.
En verkeerde ik in de illusie dat ik op rechts de Magische Mont Ventoux zou zien opdoemen…
Maar ik ben ruw wakker geschut, door de onschuldige wandelaar die me zojuist passeerde.
Want ik loop door het Brabantse landschap: de omgeving waar Tour du ALS in 2012 tot leven kwam.

Bij de volgende stappen die ik zet, droom ik weer langzaam weg…
Mooie herinneringen aan eerdere edities van Tour du ALS passeren de revue.
De massa starten met onze eregasten, de ALS-patiënten en hun familie en vrienden.
Het enorme lint van volgers dat fietsend achter hen de Kale Berg op gaat.
Op weg naar de top, waar wandelaars en hardlopers hun missie al aan het volbrengen zijn.


De fenomenale uitzichten, behalve die keer dat de mist de berg in een mystieke sluier hulde.
De herkenbare Motards die sierlijk door de vele bochten bewegen. En de deelnemers veilig de berg op begeleiden. Of de dorstige wandelaar van een fris watertje voorzien.
De vele enthousiaste supporters die langs de kant staan. Gehuld in oranje kleding met foto’s van dierbaren. Feestelijke hoedjes en de nodige rumoerige attributen en spandoeken om hun aanmoedigingen kracht bij te zetten. Indrukwekkend…krijg nog kippenvel bij de gedachten.

De vrijwilligers van het Rode Kruis die de eerste blaren prikken en iedereen in de ogen kijkt om te borgen dat iedereen op verantwoorde wijze de top behaalt. En al die andere vrijwilligers die hun steentje bijdragen om Tour du ALS tot een onvergetelijke herinnering te maken. Met het eindfeest als klap op de voorpijl… Zo bijzonder, dat familiegevoel van #SamenSterk wat ons al jaren met elkaar verbindt!

Dorstig neem ik een slok water uit mijn witte bidon met Tour du ALS logo. En mijmer verder…
Denkend aan de stem van de speakerman, die zowel bij start als finish op geheel eigen wijze iedereen toespreekt. En Gert-Jan die goedlachs en luid iedereen succes wenst bij vertrek voor ieders persoonlijke missie…

De 9de editie van Tour du ALS is vanwege Corona verschoven naar 2021. Wie had gedacht dat een wereldwijd verspreid virus ons prachtige evenement zou dwarsbomen. Zoveel draaiboeken en noodscenario’s geschreven. Gesmolten nieuw asfalt, mistral wind, watertekort, mist, onweer, hoosbuiten, hitte en een truc- en oldtimers file hebben we in 8 jaar getrotseerd. Maar dit hadden we niet kunnen bedenken. Laten we het vooral ook bij deze ene keer laten… Kunnen we dat afspreken, Covid-19? Jij hebt je aandacht nu gehad, prominent op rij 1 overal…

Volgend jaar zijn wij weer aan de beurt. Met prominent onze eregasten op rij 1! De Mont Ventoux wacht op ons, op naar 2021!
#SamenSterk #Familiegevoel #SamentrappenweALSdewerelduit

Suzan Harmsen